Zout

22 december 2010 om 00:00 Nieuws

Bij mij thuis staan ze gebroederlijk naast elkaar in de voorraadkast: de zout- en suikerpot. Ik heb ze wel eens (expres) verwisseld, omdat ik die verwrongen gelaatsuitdrukking van de visite moést zien als ze geen suiker in de koffie kregen. Zout. Je houdt ervan (patat, chips) of je gruwelt ervan (in de koffie). Geen middenweg mogelijk.

Nu Nederland massaal aan het zout gaat om wegen sneeuw- en ijsvrij te maken en tekorten die van aardolie veruit lijken te overtreffen, weet ik nog zo net niet wiens kant ik moet kiezen. Gewetensvraagje. Houd ik van zout (en verklaar ik sneeuw de oorlog) of haat ik het (en ben ik bondgenoot van alle bevroren neerslag)? Wil ik die vanuit de hemel maagdelijk wit neergelegde landschappen in één klap ontdooien door kilo’s pekel te strooien of neem ik gebroken heupen en ingedeukte oogkassen op de koop toe, omdat ik coûte-que-coûte wens vast te houden aan dat mooie, romantische, witte plaatje. Ik weet het niet.

Mijn buren? Zij wel. Ook al heeft Piet Paulusma ze verzekerd dat het vannacht weer vijftien centimeter gaat sneeuwen, alle schuivers en bezems komen pijlsnel de garage uit zodra maar een vliesdun wit laagje vorst bezit heeft genomen van het trottoir. Luie ik lacht schamper: dát is pas water naar de zee dragen.

Je burgermansplicht doen. Of juist niet en hopen dat een ander dat doet, de gemeente bijvoorbeeld die zout tekort komt. Ik hoop dat ú zich staande weet te houden tijdens de kerstdagen. Kon ik de sneeuwhaters maar helpen door de sneeuw ijverig op te scheppen. En in de koffie te doen.

André van der Vlerk

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie