Nattigheid

Kerkgangers werden zondagochtend zeker geconfronteerd met een kraan die geen water gaf. Wil je net je gebruikelijke kopje thee of koffie zetten, blijkt een defecte waterleiding roet in het eten te gooien. Soms zelfs letterlijk, want het beetje vocht dat er nog werd uitgeperst, had dikwijls een roestbruin kleurtje.

Zondagswerk is niet sterk, maar wie toch stiekem een wasje draaide, liep de kans dat zijn peperdure, trendy boxershort van Björn Borg was veranderd in een goor lendelapje waar Tarzan zijn neus voor op zou halen.

Je vraagt je ook af hoeveel dominees die ochtend hun preek uitspraken met een ongepoetst gebit. Als dat maar geen bijsmaak veroorzaakte. Ik heb geen klachten gehoord. En...als er juist gedoopt moest worden, waarmee zou het voorhoofd van een baby besprenkeld worden? Ik neem aan dat de koster vast wel ergens een flesje Spa vandaan kon toveren. Dat was nog eens een sprankelende bediening.

Toch blijkt maar weer hoe afhankelijk we zijn van water. En dat terwijl het de laatste week met bakken uit de hemel kwam. Menige regenton zal tot de rand zijn vol gelopen. Daar kun je, in geval van een kapotte waterleiding, in elk geval je toilet mee doorspoelen. Zonde natuurlijk om duur bronwater te gebruiken om je grote boodschap een duwtje te geven.

Wel moet ik lachen om de mensen die na een uurtje droog staan, al in paniek raken. Ze worden direct getroffen door het hamstervirus. Want stel je voor dat je straks zelf een put moet slaan en met een emmer aan een touw het water naar boven moet takelen. Liefst stapelen ze meteen hun hele kelder vol met waterflessen. Wat een angst.

We weten toch allemaal dat firma’s als Vitens, Nuon, KPN, UPC, Rabo, Menzis, Centraal Beheer en Shell het beste met ons voor hebben en onoverwinnelijke bastionnen zijn. Het zijn onze onaantastbare fundamenten. Of voel ik daar toch nattigheid?