‘Witte kerst’

Ik wil het, in de inloop naar de komende culinaire dagen, eens hebben over ‘Dikke Willem’, en de onderschatte kracht van poeder als genotmiddel in het algemeen.

‘Dikke Willem’ is wellicht een onbekend begrip, maar iedere Edese chef-kok weet wat het is. Sausjes, die niét uit een zakje van Knorr, Maggi, of Honig komen, willen nog wel eens mislukken, weet ik als geen ander.

Ze zakken in, klonteren, of zien er bedorven uit. Dikke Willem is een poeder dat altijd voor de juiste dikte zorgt, en ons in Restaurant X allemaal wel eens onbewust heeft laten watertanden.

Want Dikke Willem bedekt uw kalkoen of varkenshaas als geen ander.

En dat is bijzonder voor een goedje dat in droge vorm op niet veel meer lijkt dan het ouderwetse schuurmiddel VIM. Eind december is sowieso een periode waarin poeders ons dagelijks leven meer beheersen dan we waarschijnlijk beseffen.

Want wat ligt er op onze oliebol? Precies! En rijdt het materieel van de gemeente zeer binnenkort weer niet af en aan om onze wegen ijsvrij te houden, of uit de hand gelopen kruitfeestjes te blussen?

Maar er zijn natuurlijk ook mensen die ervan genieten hun neus op te halen voor een stoffig goedje.

Of zoals mijn favoriete souffleur Hans het zo treffend kan verwoorden: ,,Voor mij is het ieder jaar witte kerst.”

Henny Jansen