Het jaar 2008: ,,Sabbatical year voor een oude man’’

30 december 2008 om 00:00 Nieuws

Soms had Dorrestijn, geboren aan het Nijverheidsplein in Ede, vakantie. ,,Dan had ik mijn handen vrij om te schrijven. Dat beviel me uitstekend. Dan kwamen die programma’s weer. En zit je vast aan tweehonderd voorstellingen. Vooral in het begin als je de voorstelling nog niet onder controle hebt, is het heel zwaar. Ik ben ook oud genoeg om het te zwaar te vinden. De voorstelling in Carré was een groot succes, helemaal uitverkocht tot en met de slecht zicht plaatsen. Een warm bad.”

BENNEKOM - Hans Dorrestijn wil vrij zijn. ,,Ik heb een sabbatical voor een oude man.” De optredens vindt de 68-jarige cabaretier te belastend. ,,Ik zat soms zes, zeven uur in de auto. Zeker met de files. Als je de volgende dag in de auto moet, heb je het gevoel dat je er niet uit bent geweest. Dat werd me te zwaar. Ik kwam niet los van de optredens,” aldus de Bennekommer, die kort geleden afscheid nam in Carré. Tekst: Jan de Boer - Foto: Jan Pit

Warme avond

Met Katja Schuurman zong Dorrestijn een duet. ,,Samen met Daphne Bunskoek zong Katja een lied van mij. Van alle kanten hoor ik dat het een hele, hele warme avond was. Ik keek er als een berg tegenop. Voor die grote evenementen ben ik eigenlijk helemaal niet geschikt. Van nature ben ik geen podium man. Met grote moeite heb ik dat noodgedwongen veroverd. Ik moest mijn eigen werk wel gaan brengen. Want er waren niet veel, die dat wilden. De enige die mijn liedjes wilde zingen was Adèle Bloemendaal. Zij had er een geweldige neus voor. Zij wist precies welke tekst goed was. En zij zong de krankzinnigste teksten van mij. Bij haar lachte het publiek zich kapot.”

Voor zijn doen heeft Dorrestijn veel succes gehad, vindt hij. ,,Ik ben geen Youp van ‘t Hek. ik sta niet eens graag op de planken. En als ik toegejuicht wordt denk ik ‘zouden ze het allemaal menen of hebben ze in de krant gelezen dat ik goed ben’. Dat is geen pose van mij. Als het zo was, was ik allang door de mand gevallen. Volstrekte eerlijkheid bestaat niet. Ik streef ernaar bij interviews en op de planken om de boel niet aan elkaar te liegen. Alles waar ik over schrijf is drama. Men lacht om het drama wat zich ontwikkelt. Dat is mijn specialiteit geworden.”

Met zijn laatste boek Dorrestijn’s vogelgids had de Bennekommer veel succes. ,,Ik zeg het niet gauw, maar het was een heel goed idee van mezelf om een verhalenbundel in de vorm van een vogelgids te publiceren. Al die drama’s om mij heen, die zich ontwikkelen met vrienden, ex-echtgenotes, met kinderen, de hele troep, konden er in. De vogels staan om de voorgrond, maar tussen die vogels door zie je die vreselijke dingen die gebeuren. Tot en met de dood van een van de dochters van vroegere vrienden.”

Kleine theaters

Grote optredens voor Hans Dorrestijn zijn voorbij. ,,Een rondje langs kleine theaters zou kunnen, dat zou in het najaar van 2009 beginnen. Ik heb besloten om dat een jaartje uit te stellen.” Dorrestijn wil dat er om hem als cabaretier wordt gelachen. ,,Gebeurt dat niet, heb ik geen functie. Mijn enige doel is dat de mensen hard lachen. Een paar maanden geleden dacht ik bij mezelf ‘oh, ja eigenlijk is het enige wat ik wil dat er gelachen wordt’. En dan diep van binnenuit, geen oppervlakkige lach. Het moet een bevrijdende lach zijn. Als ik de mensen zich kapot lachen ben ik heel blij. Dan zijn zij even hun eigen sores vergeten. Ik stond niet voor m’n lol op het podium. Soms na afloop was ik een tevreden man.”

Als het ergens een keer goed gaat, betekent dat niet automatisch de volgende keer succes in diezelfde plaats, weet Dorrestijn uit eigen ervaring. ,,Als ze mij nu vragen er is bijvoorbeeld een avond over de melancholie en wil je daar een lied zingen, dan doe ik dat wel. Ik heb mappen vol met nieuwe dingetjes. De eerste dagen na Carré dacht ik nergens aan, moest ik daarvan bijkomen. Vier dagen daarna wilde ik weer wat gaan doen. Er komt een dierenboek van mij uit. Ik heb al wel veel verhalen, maar weet niet hoe het gaat heten of wat dan ook. Het gaat niet alleen over vogels. Het wel weer een verhalenbundel, misschien in de vorm van een veldgids of een natuurgids. Wat weet ik niet, het wordt nog een hele uitzoekerij.”

Twintig jaar geleden schreef hij het lied ‘Ede in Gelderland’, een aanklacht tegen Ede. ‘Het is geen dorp, het is geen stad. Het is een groot gapend gat.’ Cultureel miste Ede wel wat. ,,Geen enkele zaak met klassieke cd’s. Het is best aan het bijkomen. Via Het paard van Troje is er godzijdank een goede boekhandel. Wat mij betreft mag Ede in 2009 meer een dorp worden Een onder doorgang als bij de Stadspoort, tussen de wijken Maandereng en Rietkampen, past daar niet bij."

Foto:

,,Ede mag van mij weer meer dorp worden. Een doorgang zoals Stadspoort, hoort daar niet bij.”

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie