Blauw Geel'55 doet zichzelf tekort

EDE - Uit frustratie schoot Dick Hoefakker de bal na het laatste fluitje hoog in de lucht. Het leer reikte net niet tot in de hemel. De aanvoerder van Blauw Geel liet ondubbelzinnig blijken, dat zijn club kostbare punten in de race voor de titel of de nacompetitie liet liggen. In het eerste kwartier leek de equipe van Martin Laamers een makkie te krijgen tegen DSV'61. Achteraf mochten de Blauwgelers blij zijn met het 1-1 gelijke spel. Het puntverlies konden de Peppelensteegbewoners zichzelf aanrekenen.

door Jan de Boer

Met een bijna complete selectie overwinterde trainer Martin Laamers. Alleen kon de keuzeheer niet beschikken over Danny Burgerhoudt. De verplichte winterstop zorgde er wel voor dat Niels de Lang weer genezen is na een periode van blessureleed. In de selectie van de Edese tweedeklasser stonden de twee gebroeders Jeroen en Michiel Berkhof voor de eerste keer samen in de basis tijdens een competitiewedstrijd. Een winst van drie punten leverde de inzet van de twee broertjes nog niet op.

Alle seinen leken op groen te staan voor de Edenaren. Op het moment suprême viel dat toch ietwat tegen. Middenvelder Mark van de Weerd (zie foto), na rust in feite de enige Blauwgeler die voor een voldoende in aanmerking kwam, kon niet verklaren wat het grote euvel dit keer was bij Blauw Geel. Van de Weerd leek vlak voor het einde ook nog de stand naar 2-1 te tillen. Zijn schot ketste op de paal. In de rebound schoot Frank van der Wagen nog wel raak. Maar zijn doelpunt werd wegens buitenspel afgekeurd.

Met een overwinning zou Blauw Geel te veel gekregen hebben. Van de Weerd had niet echt een verklaring waarom de thuisclub het er na een kwartier goed voetbal zo bij liet zitten. ,,Misschien namen we het te gemakkelijk op, omdat we zo eenvoudig voor kwamen. DSV kwam in het spel, en daarna kwamen wij er niet echt meer aan te pas. Na de goede periode was er bij ons een gebrek aan concentratie", dacht hij.

Van de Weerd vond het geen excuus, maar het was volgens hem wel even wennen om op 'echt' gras te moeten voetballen. ,,De laatste tijd speelden we alleen maar op kunstgras. Daar heb je niet te maken met allemaal hobbeltjes. Door het gelijke spel verliezen we twee belangrijke punten. Het wordt nu lastig om het kampioenschap te halen. Natuurlijk was vooraf klassenbehoud onze insteek. Je moet natuurlijk wel pakken wat je pakken kan."

In de beginfase waren de Edenaren een klasse beter dan DSV. Na een soepele combinatie met Frank van der Wagen opende Simon Kooiman al na zes minuten de voorsprong: 1-0. Het betere Blauw Geel verzuimde hierna door te stoten en de score naar een hoger plan te tillen. Dat is de 'goden verzoeken', zo bleek weer eens op de Peppelensteeg. DSV rook de kans op tenminste een remise.

Vooral DSV-spits Alfred Hofmeijer van de Doornspijkers bleek een kwelgeest voor de defensie van Blauw Geel. Het lag aan het goede keeperswerk van Erik Hageman dat het kruit van Hofmeier droog bleef. De bezoekers zorgden er vlak voor de pauze voor dat de kopjes naar beneden moesten bij de Blauwgelers. Na een voorzet vanaf de linkerkant van Bert van Minnen plaatste de geheel vrijstaande Jochem van Essen de bal in het doel: 1-1.

Deze klap kon Blauw Geel in het tweede gedeelte niet verwerken. De ploeg van trainer Martin Laamers mocht blij zijn met het gelijke spel. DSV verdiende eerder dan de thuisploeg drie punten.