Boek over een molenaar en een meid

22 april 2009 om 00:00 Nieuws

Een schatkamer in schoenendozen, zeker voor iemand als Bouw die al een kwart eeuw actief geïnteresseerd is in historie en de geschiedenis van zijn familie. Na enkele jaren noeste arbeid is het kloeke boekwerk van ruim 300 pagina’s met 300 brieven en 450 foto’s vanaf maandag in de boekwinkel verkrijgbaar. Behalve het wel en wee van een generatie (de grootouders van Bouw) geeft het tevens een tijdsbeeld van het dagelijks leven en de maatschappelijke omstandigheden. Het echtpaar Meeuwis en Klaasje Bouw staat centraal in deze geschiedschrijving. Hij (1905-1996) was molenaar in de Harskamp, zij (1905-2002) werkte ruim tien jaar voor haar trouwen als dienstbode. ,,Dienstmeid zou zij niet netjes hebben gevonden, er werd in die tijd gesproken van eerste of tweede meisje”, weet Bouw, in het dagelijks leven directeur van basisschool Het Baken in Veenendaal.

HARSKAMP - ‘De molenaar en de meid’ is de hoofdtitel van een boek dat zaterdag wordt gepresenteerd in partycentrum De Molen in Harskamp. Klaasje Bouw-van Harten overleed in 2002 op 97-jarige leeftijd. Uit haar kasten kwamen tientallen schoenendozen. ,,Oma verzamelde alles: honderden brieven, dagboeken, kasboeken, doktersrekeningen en rouwbrieven. Het is een wonder dat het allemaal bewaard is gebleven”, zegt haar kleinzoon, amateur-historicus Paul Bouw (43).

door Gerard van Wijk

Anders dan de titel wellicht doet vermoeden is ‘De molenaar en de meid’ geen streekroman. Het is voor de Veenendaler een heel karwei geweest om alle informatie uit de schoenendozen te rubriceren en het geheel aan elkaar te schrijven. ,,Je bent nooit klaar, steeds volgt een nieuwe zoektocht, de index telt liefst 1100 familienamen.” Bouw noemde het aanvankelijk een ‘project tussendoor’, maar de verzameling groeide en groeide. Het boek is er nu, maar er is zoveel materiaal dat hij na de zomer begint aan ‘drie eeuwen van één geslacht’. Bouw is de honderden brieven uit de jaren tussen 1920 en 1950 gaan uittypen en die zijn integraal in het boek opgenomen. Na verloop van tijd is hij ze, om een en ander te bespoedigen, gaan inspreken. De foto’s heeft hij gescand.

Er wordt wel eens gerept van de ‘goede oude tijd’, maar daar heeft Bouw zo zijn bedenkingen bij. ,,Ik kwam in de briefwisselingen veel ziekte en persoonlijk leed tegen: lupus (een auto-immuunziekte), Spaanse griep, tbc en ook de Tweede Wereldoorlog.

Maar het is ook fascinerend mee te maken dat elektriciteit het leven vergemakkelijkt, fietsen worden gemeengoed en de eerste auto het gezin een dagje strandplezier bezorgt. Je maakt door alle brieven mee dat de mensen ouder worden, ze gaan voor je leven. Ik ben in contact gekomen met kinderen van briefschrijvers, op een bepaald moment wist ik meer van hun ouders dan zij.” Hechte familiebanden ook, de mensen waren er voor elkaar, een hard werkende generatie. Ze zijn allemaal te zien op groepsfoto’s, compleet met namen, evenals nostalgische dorpsgezichten van onder meer Lunteren, Harskamp, Barneveld, Opheusden, Dodewaard, Ederveen en Hien.

Voor meer informatie: http://home.casema.nl/paulbouw

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie