James Ruchtie: ,,Muziek zit in mijn genen’’
21 juli 2010 om 00:00 NieuwsZijn kamer thuis ademt muziek. Overal staan instrumenten opgesteld die Ruchtie allemaal kan bespelen. Een Fender precision bass en een originele, fameuze stratocaster, een drumstel, een Hofner gitaar, Fender buizenversterkers, een Fender Rhodes piano en twee professionele bandrecorders.
door Freek Wolff
Er klinkt muziek van John Mayer. ,,Ja, hij behoort duidelijk tot de betere zangers van deze tijd. Eentje met meer diepgang. Hij gaat verder dan gewone singalongs’’, reageert de Edenaar.
In 1949 werd hij geboren in Bandung, Indonesië. Daar woonde hij als baby nog geen jaar, want zijn vader was beroepsmilitair en verhuisde naar Nederland. Met zijn echtgenote speelde pa Ruchtie in een Hawaïaans bandje. Nog steeds krijgt James kippevel van de klanken van de romantische pedal steel guitar, waarbij zijn ouders zich bovendien specialiseerden in de inheemse Krontjong stijl.
Zo kreeg hij de muziek met de paplepel ingegoten en leerde hij ‘als vanzelf’ diverse instrumenten bespelen. Twee jaar kreeg hij pianoles. Zijn lerares werd echter een beetje wanhopig van de frivole en warmbloedige benadering die James erop na hield. Niet vasthouden aan het notenschrift, maar spelen wat er bij je naar boven borrelt.
James woonde in diverse plaatsen, zoals Groningen, Den Bosch en Arnhem. De steden nodigden ook uit om met een bandje muziek te maken. Eerst speelde James in de band van zijn vader: The Five J’s. Hij herinnert zich dat ze zelfs in het voorprogramma stonden van The Rolling Stones in het jaar 1966, in de Brabanthallen van Den Bosch. De muzikant weet nog dat Keith Richards zijn versterker opblies en de gitarist van The Five J’s vroeg om een vervangend apparaat. Die gunst wilden ze wel verlenen, maar toen ook die het begaf en de steun en toeverlaat van Mick Jagger naar de versterker van Ruchtie wees, wimpelde James hem doodleuk af, omdat hij de bui al zag hangen...
De herinneringen met zijn eerste bandje The Magnificent Five zijn talloos. Zo weet de Edenaar nog van de lichte rivaliteit tussen Indo’s en boeren jongens. ,,Wij reden op een Tomos en zij op Kreidlers of Zundapps. Als wij ergens speelden, pikten wij de meisjes voor hun neus weg en dat vonden ze niet leuk. Dan stonden ze ons buiten op te wachten en volgde er vaak een knokpartij.’’
Nu is het leven van James in iets rustiger vaarwater geraakt. Hij kijkt vol trots naar artikelen aan de muur over zijn zoon Joey. Die was als gitarist/zanger redelijk succesvol met zijn bandje Jimmy Barock en groeide daarna uit tot een zeer befaamde zaalprogrammeur bij het boeken van artiesten. Zo staat hij aan de basis van het jaarlijkse, zeer gerenommeerde en trendzettende Noorderslagfestival in Groningen.
James kan de muziek die daar op de bühne komt ook waarderen, zoals de winnende formatie Kyteman, goed voor een smeuïge mix van funk, bigband, hiphop en klassiek. Het liefst blijft Ruchtie echter luisteren naar jazz en country, al is zijn smaak heel erg breed. ,,Muziek zit in mijn genen. De liedjes van Emmy Lou Harris vind ik prachtig, zeker die laatste stijl samen met Mark Knopfler. Die man kan geweldig gitaar spelen.’’
Als de Edenaar een album moet kiezen waarmee hij het op een onbewoond eiland mee moet doen, denkt hij heel lang na. ,,Dat wordt er dan een van Jack Johnson, want daar word je wel erg vrolijk van.’’ De laatste tijd gaat hij vooral voor de artiesten die zich kwetsbaar op durven stellen. ,,Wat dat hoor je terug in de emotie.’’
