‘Facebook Ede-Zuid dagboek voor de wijk’

EDE Wie zijn ‘sleutelfiguren’ in de Edese samenleving? Bureau Spotlight zoekt ze op en interviewt inwoners die op een kleine of grote manier iets betekenen voor hun directe omgeving. Vandaag de aftrap met beheerder Diana Mol (59) van Facebookpagina Ede-Zuid.

Jan Peter Schouten

Facebookpagina Ede-Zuid bestaat al vijftien jaar. Dagelijks staan er berichten op met foto’s van vroeger, nieuws over de wijk, winkels of evenementen en vragen van bewoners.

Het is een gezellige boel bij Diana thuis. Op de bank achter ons zit Elisa, de dochter van Diana. Een vriend komt onverwachts langs en als de koffie wordt geserveerd, verdwijnt hij samen met de man van Diana de tuin in. Nog voordat we met het interview beginnen, steekt Diana tijdens het koffiezetten al van wal. Over de Facebookpagina, maar vooral over Ede- Zuid.

,,De geur van de Enka-fabriek of die van de Nobo-koekjesfabriek hing vroeger boven Ede-Zuid’’, vertelt ze. ,,Het lag aan de wind welke van de twee de boventoon voerde.”

TOETERS Diana zit vol verhalen over Ede ten zuiden van de spoorlijn. ,,We liepen vroeger overal heen. Naar het bos, naar de koekjesfabriek, door de weilanden. ‘s Morgens om acht uur hoorde je de grote toeters van de Enka-kunstzijdefabriek en ‘s middags om vijf uur weer. Dan ging de fabriek dicht en moest ik binnenkomen, want dan was het etenstijd.’’

Diana begon vijftien jaar geleden een Hyvespagina over Ede-Zuid. ,,In 2000 verloor ik mijn geheugen, ik kon mij sommige dingen niet meer herinneren. Dat duurde twee jaar en dat was best een traumatische ervaring. Gaandeweg herinnerde ik me weer dingen, ik had steeds vaker oh-ja-momentjes. Dan dacht ik: ‘Dat was vroeger zo, dat gebouw stond daar’. Het was een soort therapie om een Hyvespagina te beginnen met foto’s. Mijn kinderen hebben mij geholpen op de computer. Mensen begonnen zich aan te sluiten. De pagina ging openbaar en meer mensen begonnen foto’s te plaatsen.”

VIERDUIZEND LEDEN Hyves bestaat niet meer, maar de pagina is op Facebook voortgezet en met ruim vierduizend leden nog steeds actief. Dagelijks worden historische foto’s en oproepjes geplaatst. Diana: ,,Het is een soort dagelijkse krant. De pagina is zo levendig dat je soms moet scrollen, scrollen, scrollen. Er gebeurt zoveel. Het is echt een dagboek, er wordt elke dag wel een bericht geplaatst.”

,,Intussen staan er tussen de zes- en zevenduizend foto’s en verhalen op’’, vervolgt ze. ,,Geregeld krijg ik privéberichten met de tekst ‘mijn vader of moeder lezen mee’. Ook al reageren die mensen niet. Soms krijg ik een persoonlijk bericht als iemand overlijdt: ‘Diana, er is iemand overleden, die genoot van jouw Facebook’. Ik heb wel eens gedacht: ‘Ik stop ermee’, maar toen is mij echt gevraagd om door te gaan, omdat zoveel mensen ervan genieten.”

HEFTIG Echtgenoot en vriend komen even binnen voor een tweede bakje koffie. De Senseo rinkelt en op de achtergrond zoemt de magnetron om melk op te warmen. Tijdens het interview begint Diana af en toe over de andere beheerders van de Facebookpagina. Ze benadrukt dat ze écht niet alles alleen doet. Dan breekt dochter Elisa in: ,,Je doet wel het meeste hoor!” Die medebeheerders zijn erg belangrijk voor Diana, want niet alle berichten die ze binnenkrijgt zijn leuk. Dat speelde ook mee in haar overweging om te stoppen met de pagina.

,,Soms zijn de vragen heel heftig’’, licht ze toe. ,,Zo zag iemand het leven niet meer zitten en stuurde mij een bericht. Ik wil de problemen niet te veel oplossen. Het probleem van de ander moet niet mijn probleem worden. Er zijn enorm veel hulpinstanties en telefoonnummers, daar heb ik diegene naar doorverwezen. Ik denk dat mensen je zien als heel vertrouwd. Al heb ik helemaal geen foto van mijzelf op Facebook.”

Beluister hier de podcast Spotpraat van Bureau Spotlight: ‘Hoe een Facebookgroep een geheugen redde’.

BEL ZELF Samen met andere beheerders probeert ze zulke vragen nu op te vangen en die mensen naar de juiste hulpinstantie te sturen. ,,Ook de anderen krijgen wel eens prive´berichten. Samen hebben we heel goed overleg over wat we moeten doen.” De hulp van haar medebeheerders zorgt er ook voor dat de pagina makkelijker te beheren is. ,,Ja, ik doe het niet alleen. Je ziet wel de naam Diana staan, maar er zitten dus meer mensen achter.”

,,Ik fiets heel graag, ook in Ede-Zuid en in de bossen. Als ik vertel waar ik geweest ben, krijg ik soms weleens reacties als ‘Weet je wel hoe vervuild het daar is?’ Dan zeg ik meestal: ‘Ja, maar bel dan zelf de handhaving of gemeente!’.” Diana schudt haar hoofd. Ze kreeg zelfs weleens een bericht over iemand die een inbreker dacht te zien. ,,Bel gelijk 112, bel de politie! Steek desnoods je hoofd uit het raam en roep wat!”

HELPEN Soms kan Diana ook zelf even helpen. Aan het begin van de coronacrisis kreeg ze een bericht van iemand die doof was. ,,In de coronatijd konden ze het advies niet zonder een gebarentolk opvolgen en ze kunnen niet even naar de gemeente bellen. Toen heb ik de gemeente gebeld en gevraagd hoe dat zit. Zoiets zet je wel aan het denken. De wereld van doven en slechthorenden is heel groot, ook daar is Facebook heel belangrijk voor.”

Diana werkt als chauffeur voor doven en slechthorenden, daarom wisten ze haar te vinden met hun vraag. Het beheren van de Facebookpagina is dus geen dagtaak, maar wel een dagelijks ritueel. ,,Ja, ik kijk wel elke dag. ‘s Morgens om half zes sta ik op en loop de pagina door.” De komende tijd wil Diana zeker doorgaan met de pagina. ,,Wat je nu plaatst is volgende week of over een jaar weer anders. Zo blijft het interessant. Zolang de animo er is en het aantal leden toeneemt, ga ik ermee door.” Aan het einde van het interview vragen we haar of ze nog iets kwijt wil. Lachend: ,,Word lid van pagina Ede Zuid en leef mee! Je hoeft niets te plaatsen, maar dan ben je wel op de hoogte.”

PS: Diana Mol wil niet op de foto. ,,Ik wil niet op straat herkend worden. Ik ben bang dat ik dan steeds wordt aangeschoten voor roddels. Ik hoef niet te weten wie er ruzie heeft.”

Bureau Spotlight voor lokale onderzoeksjournalistiek is een samenwerking tussen BDUmedia, Omroep Ede en de School voor Journalistiek in Ede. Met steun van het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek.
Kent u bijzondere mensen die in het klein of groot iets voor hun omgeving betekenen? Laat het ons weten en stuur een mail naar bureau@bureauspotlight.nl.