,,Eenmaal in het bos stond ik oog in oog met een ree.''
,,Eenmaal in het bos stond ik oog in oog met een ree.'' Michael de Vries
Natuurcolumn

‘Dat is zo gaaf, je weet nooit wat de natuur brengt’

8 september 2021 om 13:17 Natuur en milieu

EDE Bijna wekelijks krijg ik de vraag waarom ik toch zoveel meer zie dan anderen in de natuur. Vaak stamel ik wel iets bij elkaar, maar echt antwoord geven, lukt me nooit. 

Michael de Vries

Ik schrijf het toe aan geluk hebben of aan een stukje kennis over wat je waar en wanneer kunt tegenkomen. Mensen hebben al snel het idee dat ik ook altijd van alles tegenkom. Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen, of beter gezegd te schrijven, dat ook ik regelmatig thuiskom zonder ook maar een foto te hebben gemaakt. Simpelweg omdat ik gewoon niets tegen ben gekomen. 

RAZEND TEMPO Het is ook afhankelijk van waar je op let, denk ik. Ben je gefocust op wild, dan zul je waarschijnlijk her en der een ree of een zwijn zien lopen. De vogels of insecten die er ook zijn op dat moment, mis je dan misschien wel. Soms valt het me op dat mensen in razend tempo door de natuur wandelen of fietsen. De kans dat ze dan iets zien, is erg klein. Mijn advies is altijd om de tijd te nemen. Blijf soms eens even staan en kijk en luister wat er allemaal om je heen te zien en te horen is. Dan kun je soms geluk hebben.

LEDERBOKTOR Enkele dagen geleden was ik na een lange schooldag even in de natuur. Al op de heenweg kroop er een groot zwart insect de weg over. Een paar weken daarvoor zag ik dezelfde soort. Het was een lederboktor van zo’n vijf centimeter. Een zeldzame en zeker mooie ontmoeting.

Eenmaal in het bos stond ik oog in oog met een ree. Het zou niet lang duren voordat de zon onder zou gaan en deze ree lag rustig in een open stukje. Vanaf het pad maakte ik enkele foto’s. Het dier had me door, maar bleef liggen. 

LACHEND Toen niet veel later de zon verder onderging, liep ik even naar een boom waar zo nu en dan een bosuil zit. Dit keer had ik geluk. De vogel zat rustig om zich heen te kijken en leek te wachten totdat zij, want vorig jaar had ze jongen, op jacht kon gaan. 

Al met al was ik slechts een uur in de natuur geweest. Op zo’n moment stap ik lachend terug op de fiets, wetende dat ik een dag later zomaar met lege handen kan staan. En als ik héél eerlijk ben, is dat juist wat ik zo gaaf vind van de natuur. Je weet nooit wat het je zal brengen.

Michael de Vries is natuurliefhebber en leerkracht in het basisonderwijs. Zijn column verschijnt tweewekelijks. Reacties en/of tips zijn welkom. Mail naar ede.stad@bdu.nl.

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie