Column Cees van der Knaap: 'Mensen ontmoeten'

Het afnemen van het defilé van de avondvierdaagse betekent voor mij enkele uren alleen maar handen schudden. De kinderen vinden het geweldig en ik geniet er net zo van. Het enthousiasme, de blijdschap dat het wandelen er bijna op zit, de vaak van vermoeidheid rood aangelopen gezichten. Prachtig is het.

Het gaat niet iedere dag zo, maar dagelijks ontmoet ik mensen. Aan tafel in mijn werkkamer, een 60-jarig huwelijk, de opening van een evenement, op bezoek bij een 100-jarige, een vergadering buiten de deur of bij een werkbezoek aan een bedrijf. Ga zo maar door.

Bijzonder is dat iedereen zijn eigen verhaal heeft. Zijn eigen drijfveer en motivatie. Zijn eigen teleurstellingen en tegenslag. Zijn eigen hoop en optimisme. Zijn eigen doelen. Dat kan zakelijk zijn of privé. Als mantelzorger of professional. Als ambtenaar of organisator. Enzovoort.

En al die verhalen doen altijd wat met me. Vaak word ik blij, soms boos. Meestal raak ik enthousiast, soms moedeloos. Maar ze inspireren altijd tot actie. Welke dan ook.

De verhalen van deze mensen ben ik van plan op deze plek tweewekelijks op te tekenen. Omdat het inzicht geeft in mijn werk, omdat het inzicht geeft in mensen die actief zijn in de gemeente Ede, maar vooral om het spotlicht even op hen te richten.

Vorige week heb ik met de heidehoogheden het defilé afgenomen van de heideoptocht. In tegenstelling tot de avondvierdaagse hier meest volwassenen, in dit geval op praalwagens. Zij zwaaien liever dan handjes schudden, maar dat is het enige verschil. De vreugde, vrolijkheid en van vermoeidheid rood aangelopen gezichten zag ik ook hier. Fantastisch was het!

Twitter: @CvanderKnaap