Potje opwarmen in magnetron

17 december 2008 om 00:00 Nieuws

Teus is geboren in een boerenfamilie. Toch wilde hij zelf nooit boer worden. Hij werkte zevenentwintig jaar voor een tuin hoveniersbedrijf. Nog steeds vindt Teus het heerlijk om in de tuin te werken. Naast bloemen heeft hij er ook een groentetuin. Hij eet regelmatig boontjes, aardappelen en erwten uit zijn tuin. Deze tuinierpassie raakt hij denkt hij nooit meer kwijt. Toch is het lichamelijk voor Teus soms wel lastig om in en rond het huis te blijven werken. ,,Zo lang het kan wil ik hier wel blijven wonen. Ik heb het hier nog steeds goed naar mijn zin”, vertelt Teus.

LUNTEREN - Aan de Krommeweg nummer acht woont de 69-jarige Teus van Ginkel. Zijn hele leven heeft hij op dit terrein in Lunteren gewoond. Achter het nieuwe gebouwde huis op dezelfde grond, stond ooit een paar meter verder het huis waar hij is geboren. Samen met zijn ouders en broer heeft hij daar altijd gewoond. Toen zijn ouders overleden, bleef hij er samen met zijn broer wonen. Tien jaar geleden overleed ook zijn broer. Nu heeft Teus het grote huis tussen de maïsvelden voor zich alleen. Toch kan Teus de ruimte goed gebruiken: ,,Het is altijd handig voor als er visite komt en zo.”

door Mapke de Boer

Gelukkig krijgt Teus veel goede hulp van een werkster. ,,Ik heb al eenentwintig jaar dezelfde werkster en daar ben ik heel erg blij mee. Met haar heb ik ook een goede band opgebouwd. Ze komt twee keer in de week en helpt soms ook mee in de tuin. Nee, zij heeft haar handjes niet verkeerd staan!”, lacht Teus. Ook over het avondeten hoeft Teus niet te vrezen, want ook zorgt de werkster dat er eten is gekookt. Teus: ,,Ze kookt een potje en die kan ik dan gewoon opwarmen in mijn magnetron.”

Teus heeft nog veel herinneringen aan wonen aan de Krommeweg. Hij ging naar school in Ederveen. En met schoolvrienden ging hij na schooltijd spelen op de dijk en naar de schans. Al hoewel Teus officieel in Lunteren woont, heeft hij eigenlijk altijd meer gehad met Ederveen. Daar doet Teus altijd zijn boodschappen en daar ging hij vroeger met het gezin al naar de kerk. Tegenwoordig kan Teus helaas vanwege lichamelijke klachten niet meer elke zondag naar de kerk. ,,Ik kan het gewoon niet meer goed volhouden in die harde kerkbanken”, zegt Teus. Maar daar is gelukkig een mooie oplossing voor gevonden. Teus kan namelijk meeluisteren naar de dienst via de kerktelefoon. ,,Ik kan gaan en staan waar ik zelf wil, maar tegelijk hoef ik niets van de dienst te missen!”

Hoewel Teus al zijn hele leven aan de Krommeweg woont, is hij niet degene die het langst in deze buurt woont. Zijn oudere buurvrouw kent hij al zijn hele leven, want zij is ook in het huis geboren en getogen. Met de buren heeft Teus goede contacten. Eens in het jaar is er een buurtbarbecue, en hij bezoekt ook zijn buren met verjaardagen of hij gaat op kraamvisite. Teus kan zich niet voorstellen ergens anders te wonen.