Marathon Man

Uitgerekend op het moment dat ik na een veel te lange periode weer eens een tandarts moest bezoeken, deed een boze vrouw uit Ede hetzelfde. Ze was het niet eens met haar behandeling en vernielde twee vazen.

Wat dat betreft wijkt een tandartsenpraktijk nauwelijks af van een doorsnee woning. Daar staan altijd twee identieke vazen in de vensterbank. Waarmee ik dorpsgenoten met een slecht humeur overigens niet op een idee wil brengen.

Hoewel het niet door de beugel kan, vind ik het een wáágstukje. Want misschien heeft u de film Marathon Man gezien? Dan ga je toch écht anders denken over tandartsen. Conflicten moet je dus sowieso uit de weg gaan. Het rijtje gereedschap waarmee het duo over de brug komt, ligt in slagorde op de desk. En je bent máchteloos. Alles voelt veel groter aan, en geluiden lijken rechtstreeks uit de bouwput van de metro te komen. Een haak lijkt wel een hooivork, en het afzuigslangetje zou in de baggerindustrie geen slecht figuur slaan. Terwijl de assistente zó dichtbij staat, dat je je bij de oogarts waant. Angst voor pijn lijkt nog erger dan de pijn zelf.

En toch stap je, net zoals na Marathon Man, weer tevreden, en vooral opgelucht het gevreesde pand uit. Met natuurlijk het voornemen vanaf nu vier keer per dag te poetsen, en twee keer flossen, waarvan eenmaal dubbeldraads.

De volgende sessie met mijn tandarts is nog acht nachtjes slapen. Ik denk dat ik maar een vaasje bloemen meeneem.

Henny Jansen