Terugblik vader Katja Leendertz: ,,We willen graag een normaal leven”
30 december 2009 om 00:00 NieuwsWanneer begonnen de problemen met je ex-vrouw?
Mijn ex besloot dat ze in ons appartement in Nederland wilde wonen. In 2004, na een jaar, kwam ik erachter dat ik mijn ex niet financieel kon bevredigen en ze gebruikte mijn dochter voor financieel gewin. Er werd steeds gelogen en ik kon mijn dochter niet meer zien. Dit was een droevige tijd voor Katja, maar ook voor haar halfbroer Sebastiaan. Ook de oma van Katja die in Bennekom woont of mijn familie kreeg geen toestemming haar te zien.
Wanneer ging het echt mis?
Toen niets hielp, besloot ik in 2005 om een echtscheiding aan te vragen. Ik vroeg in oktober 2006 volledig gezag over Katja aan.
Je had geen contact meer met Katja. Wat miste je het meest?
Gewoon om een vader te zijn en dingen te doen die vaders met hun dochters doen. Zoals bergklimmen, wandelen in het bos, fietsen, lol hebben, maar ook de serieuze dingen in het leven, goed leven en respect hebben voor mensen. En natuurlijk miste ik de vakanties en de verjaardagen. Dat deed het meeste zeer.
Hoe voelde het toen de rechtbank je het gezag over Katja toewees?
Het was een geschenk van God om op Hemelvaartsdag volledig gezag te krijgen. Mijn huidige vrouw Olya en ik waren erg blij, maar tegelijk waren we ook bang dat Katja’s moeder zou proberen om haar te kidnappen, zoals in 2002 ook was gebeurd. En dat we niet in staat zouden zijn om Katja te vinden in Nederland. De moeder heeft vier jaar met Katja verborgen gezeten in de Oekraïne. We waren verrukt dat we volledig gezag over Katja kregen toegewezen en we hoopten dat we mijn dochter snel konden zien en met haar konden knuffelen en een dikke kus konden geven.
Wanneer begon je plannen te maken om Katja terug te krijgen?
De planning gebeurde lang voor het plaatsvond. Alle details werden ver van te voren uitgewerkt om te zorgen dat de operatie gladjes zou verlopen. Dit gebeurde samen met het Staats Department van de Verenigde Staten in Washington, Child Rescue in Frankfurt en het consulaat van de Verenigde Staten.
Hoe was het eerste moment bij het schoolplein?
Katja wist meteen dat ik het was. Het was natuurlijk heel emotioneel, maar alles moest heel snel gebeuren. Het was spannend voor haar, want ze had niet verwacht dat ik haar mee zou nemen. Ze was door haar moeder voorbereid dat dit kon gebeuren.
Hoe voelde het toen je je dochter weer in je armen sloot?
Ik was heel gelukkig dat ik weer een vader kon zijn en voor mijn eigen dochter kon zorgen. En dat ik haar kon bevrijden van de stress waaronder ze leefde. En ook dat ik haar gevoelens kon verzorgen, kon delen in haar geluk en haar spanning over de nabije toekomst kon verzachten. De warme gevoelens die er gelijk waren tussen Katja en mijn vrouw Olya waren een aanmoediging.
Hoe verliep de trip naar huis?
We zijn met de auto naar Frankfurt geregen en toe via Dubai naar New York gevlogen. De tocht naar Frankfurt was heel simpel. Ik vroeg Katja wat ze als eerste wilde doen en toen zei ze dat ze graag een ijsje met smarties wilde eten. Toen zijn we in Duitsland gestopt om een ijsje te eten. Katja praatte gelijk met Olya in het Russisch. Het was heel gezellig.
Hoe vond je al die media-aandacht?
Toen ik thuis kwam had ik geen flauw benul wat er aan de hand was. Toen hoorde ik pas van alle ophef in Ede. Ik neem het de politie kwalijk dat ze een amber alert hebben afgegeven. De politie wist dat deze zaak al jaren speelde en een kwartier nadat ik Katja meenam van het schoolplein, heeft mijn advocaat de politie gebeld. Er zijn internationale regels over het gebruik van amber alert. Het is idioot dat de politie van een dorp in Nederland een amber alert afgeeft buiten alle spelregels om. We hebben hierover een klacht ingediend.
Ik belde naar Ede Stad omdat vooral in Ede de ophef was. Het mediaspektakel dat volgde was niet fijn. Het is niet leuk als je in het nieuws komt. Mensen weten je achtergrond niet en je hele leven wordt blootgelegd. Hoe zou jij het vinden als er in de media allemaal leugens worden verteld. Dat vindt niemand leuk en het brengt ook schade toe aan je werk.
Hoe gaat het nu met Katja?
Katya is een gewoon achtjarig meisje dat blij is waar ze leeft en misschien af en toe Nederland wel wil bezoeken. Ze is gek op kerstmis , de kerstman en had geen behoefte om Sinterklaas te zien. Ik had beloofd dat we een echte kerstboom zouden halen. Dat wilde ze graag. Toen ik terug kwam van een reis was er een sneeuwstorm, dus ik vroeg of we niet later die boom konden halen. Maar Katja wilde het per sé. Toen zijn we naar een boerderij gegaan waar je zelf een boom kon kappen. Het sneeuwde als een gek en er was harde wind. Toen hebben we een boom uitgekozen.
Katja houdt ook van dansen, muziek, sleeën in de sneeuw en cadeautjes maken voor haar vrienden. Katja zegt dat ze zich veilig voelt bij mij en Olya en dat ze hier wil blijven.
Hoe is het contact met de moeder en vriendinnetjes uit Ede?
Als de moeder zou stoppen met dreigen met kidnapping, dan zouden alle partijen een normale relatie kunnen opbouwen. Katja probeert drie keer per week telefonisch contact te hebben met haar moeder.
Het is heel normaal dat een kind contact heeft met beide ouders. Dat is momenteel best moeilijk. Katja is vaak bang en wil alleen contact met haar moeder als ik erbij ben. Het enige contact dat Katja op dit moment met haar vriendinnetjes in Ede heeft, is via kaartjes.
Wat mist Katja aan Nederland?
Het land zelf mist ze niet. Ze vindt het fijn hier in Pennsylvania. Ze praat wel over juf Esther en Marge en twee vriendinnetjes. Ze vindt haar nieuwe school net zo leuk als de Cavaljéschool in Ede en heeft goede cijfers op haar rapport. Wel mist ze het Nederlandse eten. Katja vindt boerenkool lekker. Als familie uit Nederland overkomt, maken we dat vaak met z’n allen. Verder is er een zaak in Michigan waar ze Nederlandse producten verkopen. Daar ga ik één keer per maand heen om spullen te halen, zoals pannenkoekenmeel en drop. Het ijs vindt Katja in Amerika lekkerder, omdat de ijsjes veel groter zijn dan in Nederland.
Hoe lang gaat het nog duren met de rechtzaken?
Zowel in Nederland als in de Verenigde Staten lopen nog rechtzaken. De zaak in Nederland is aangehouden. Ik neem aan dat de uitspraak van de rechter in de Verenigde Staten na de feestdagen komt. Ik ga ervan uit dat de partijen dan in beroep zullen gaan.
Ik hoop dat het snel is afgelopen, want ik ben het zo zat. Het is triest. Vooral Katja lijdt eronder. Het geeft veel spanning. We zouden als gezin graag een normaal leven willen, zonder rechtzaken en die spanning.
Overigens is nu hier de hele tijd nieuws over een vader uit New York die ook volledig gezag kreeg over zijn tienjarige zoon. Die jongen heeft hij uit Brazilië gehaald.
