Column Kimberley Bos: In eigen land genieten van de olympische medaille (slot)

EDE Kimberley Bos uit Ede nam voor de tweede keer in haar loopbaan deel aan de Olympische Winterspelen. In haar sport skeleton is ze de laatste jaren uitgegroeid tot een serieuze kanshebber op een medaille tijdens de Spelen in de Chinese hoofdstad Beijing. Afgelopen weekend won ze brons op deze Olympische Spelen. Bos schrijft exclusief voor Ede Stad.nl een column. Dit is het laatste deel van die reeks.

Hallo Nederland, hallo Ede! Ik ben weer terug. Een bijzondere olympische reis zit erop, nadat ik dinsdag terug ben gekomen uit Beijing. En toch, eigenlijk is het helemaal nog niet achter de rug. Mijn bronzen medaille heeft best wat losgemaakt merk ik nu. Erg leuk! Het wil voor mij ook zeggen dat er deze weken na terugkomst nog best wat op mijn programma staat. Zoals verplichtingen met TeamNL, waaronder een huldiging door de minister president en een bezoek aan het Koninklijk Huis, maar ook veel interviews.

Na een lange reis kwamen we dinsdagavond aan op Schiphol en dat was al een hele ervaring op zich. In de bagagehal kreeg ik een soort staande ovatie. Er was één iemand die begon te klappen en iedereen klapte mee. Ik denk dat de helft van de mensen niet eens wist waarvoor ze aan het klappen waren. Dat was wel leuk, maar tegelijk ook ongemakkelijk, haha. Vervolgens kwam ik in de aankomsthal en daar stonden direct een heel aantal camera’s op mijn gezicht en keek iedereen mee.

Zo’n situatie is natuurlijk een beetje ongemakkelijk, maar van de andere kant was het ook gewoon heel fijn. Doordat ik met het oog op een mogelijk coronabesmetting zo weinig mogelijk risico’s wilde nemen, zat een knuffel er het afgelopen jaar niet in. Het is ontzettend fijn dat ik nu toch eindelijk mijn familie ook weer eens zo’n knuffel kon geven. Samen zijn we daarna naar Ede gegaan, werd het even rustig en kon ik thuis lekker slapen.

Deze weken heb ik ook een aantal televisie-optredens gepland staan. Daarvan was een bezoek aan Studio Peking de eerste, woensdagavond. Mijn ouders waren er zaterdag al geweest, nadat ik mijn bronzen medaille had weten te behalen. Nu mocht ik er dus zelf naartoe en ik kan oprecht zeggen dat ik dat heel erg leuk vond. Het was een leuk gesprek en ik kon het lekker over mijn sport skeleton hebben, dus dat is mooi. De sport promoten is toch wel echt één van mijn doelen. Ik begreep al dat de Bob- en Sleebond Nederland al een heel aantal berichten hadden gekregen van mensen die het interessant leek om de sport ook te proberen.

Erg leuk was ook dat Epke Zonderland bij me aan tafel zat in Studio Peking. Voor mijn carrière op de slee, deed ik aan turnen en lange tijd ben ik ook nog turntrainster geweest. Ik was altijd fan van Epke. Maar, wie niet? Het was heel gaaf om nu samen met hem aan tafel te zitten en ik voelde me verder ook een soort VIP. Iedereen wilde de medaille vasthouden. Dat was prima natuurlijk. Het is erg leuk om die dingen mee te maken.

Zo was het ook leuk om daarna thuis te komen. Toen we onze straat in kwamen rijden, bleken daar een heleboel mensen ons op te wachten. Ik kreeg een warm onthaal door familie, vrienden en mensen uit de straat. Er waren zo’n 50 mensen aanwezig. De straat hing vol met vlaggetjes, er was een podium en er was muziek. Samen hebben we geproost op de medaille. Super leuk! En ik kan wel stellen dat het genieten nu ook zeker begonnen is.

De komende weken staan er dus nog veel dingen gepland. Ik laat het allemaal maar op me afkomen en begreep dat er ook nog gekeken wordt naar een huldiging in Ede. Ook dat zou natuurlijk erg leuk zijn en ik hoop ook veel van jullie als lezers daar dan te mogen begroeten. Ik vond het namelijk ook erg leuk om tijdens de Olympische Spelen deze blog voor jullie bij te houden. Hopelijk hebben jullie een beetje mee kunnen geniet van mijn reis.

Kimberley