In Memoriam: Jaap Verduijn

EDE Jaap Verduijn (75) uit Ede is woensdag 19 mei ’s middags in zijn slaap overleden aan een ongeneeslijke ziekte. Een tijdje geleden werd op zijn Facebook al aangekondigd dat het einde in zicht was. ,,Het gaat nu heel slecht, alle afspraken zijn bij deze afgezegd. Hij is het ook gewoon zat. Zijn geliefden maken het hem zo makkelijk mogelijk. Morfine, die nu om de 4 uur wordt toegediend, helpt daarbij. Allemaal zeer bedankt voor het warme medeleven”, schreef één van zijn twee dochters.

Op 2 maart werd Verduijn 75,5 jaar. ,,Vijfenzeventig en een half! In mijn situatie viert men niet alleen verjaardagen, maar ook verhalfjaardagen - en deze heb ik toch maar mooi gehaald”, aldus de Edenaar toen. 

Verduijn kwalificeerde zich als een excentrieke autist, een AOW’er die volop geniet van z’n derde jeugd en een overtuigd doch geamuseerd aanhanger van de theorie dat onze aarde een interplanetair gekkenhuis is voor de ongeneeslijke gevallen. Ook was hij dichter, schrijver van boeken, hulpverlenend waarzegger of waarzeggend hulpverlener.

Zijn grootste bekendheid in Ede kreeg Jaap Verduijn, die onder andere een tijd het Stan Huijgensjournaal in De Telegraaf verzorgde, als raadslid. Hij was ook hoofdredacteur van SAM-Wapenmagazine van halverwege de jaren tachtig tot een eind in de jaren negentig van de vorige eeuw. In 1998 stond hij bij de raadsverkiezingen op de lijst van de toenmalige lokale partij Rede ’98. Toen daar twee jaar later het enige Rede-raadslid Willem van de Langemeen afhaakte en nummers 2 en 3, Steven Martis en Jet Verhoeff, geen raadslid wilden worden, greep Jaap - die tot dan fractievolger was - z’n kans.  

Ede had er opeens een spraakmakend raadslid bij. Hij begon z’n verhalen in de Edese gemeenteraad altijd met de uitspraak ‘Boeren en burgers van Ede’. Bij de raadsverkiezingen van 2002 doopte hij de partij Rede ’98 om in ‘Edese Jaap’. Zijn voorbeeld was de Amsterdammer Had-je-me-maar, die als zwerver in 1921 in de gemeenteraad van Amsterdam werd gekozen. 

Verduijn dacht met de naam ‘Edese Jaap’ landelijke bekendheid te krijgen. Dat kwam niet uit. Alleen in z’n geboorteplaats Ede was het opzienbarend nieuws. Vier jaar later haalde Verduijn niet genoeg stemmen en moest hij de gemeenteraad tot zijn spijt verlaten. ,,Hij was een bijzondere man met een bijzonder taalgebruik. In de raad had Jaap altijd de lachers op de hand. Hij kon dingen heel komisch brengen”, zegt Jet Verhoeff, alweer heel wat jaren gemeenteraadslid voor GemeenteBelangen.

Op Facebook nam den Ouden Goedbaesch - zoals Verduijn werd getypeerd - op een speciale manier afscheid van het leven. Hij vertelde regelmatig aan z’n vrienden over het proces dat hij meemaakte bij de oncoloog. En hoe de behandelingen en de nakende dood invloed op zijn leven kregen. ,,Dank voor ALLES. Mijn liefde voor jullie gaat eeuwig met mij mee.”

door Jan de Boer

Ook burgemeester René Verhulst van Ede schrijft een ingezonden stuk naar aanleiding van het overlijden van Jaap Verduijn. Lees dat stuk hieronder.

Een Bob Evers legende
Jaap Verduijn was bij leven al een legende voor de fans van Bob Evers. Een jeugdboekenserie uit de jaren ‘50 van Willy van der Heide, pseudoniem voor Willem van den Hout. Jaap trok destijds in Amsterdam op met deze bon vivant. Op foto’s van toen zie je dat ze zelfs qua uiterlijk wat van elkaar weg hadden. Jaap bevestigde mij dat ooit: ‘ik werd wel eens voor zijn zoon aangezien.’ Een belangrijke daad was er in 1972. Een edel gezelschap trok vanuit een Jordaans café naar het Noord-Zuid-Hollands koffiehuis tegenover het Centraal Station van Amsterdam om aldaar een zinken koker te begraven waarin de statuten van het Bob Evers genootschap waren gestoken. Niemand van dit wat beschonken gezelschap wist hoe je een gat moest graven.
Alleen Jaap had de tegenwoordigheid van geest gehad een schop mee te nemen. Daarom melden de annalen van het Bob Evers genootschap het volgende: “De kuil werd gegraven door de in overall en kaplaarzen gestoken Jaap Verduijn van het Nieuwsblad van de Boekhandel en Uitgeverij, die toentertijd bij Willem op diens voormalige grindschip in de Prinsengracht logeerde.” Je ziet het Jaap nog doen. Zo kende ik hem al voordat ik in Ede burgemeester werd en wij spraken elkaar regelmatig. Niet over de politiek, behalve die keer dat hij vond dat zijn stoep schuin lag, maar over Bob Evers én over katten. Een paar maanden geleden gaf hij aan dat hij de originele Bob Evers serie van 32 delen nog een keer wilde lezen en dat nog wat exemplaren ontbraken. Daar wisten de liefhebbers wel raad mee. Die zijn bij hem bezorgd. Ik bracht hem een dubbele van mij: “Een raderboot als zilvervloot” uit 1954. Hij zat tevreden in zijn stoel en was er blij mee. We hebben nog even gesproken. Jaap was een optimistisch mens, hoe hij met zijn ziekte omging was niet te beschrijven. Het werd de laatste tijd stiller en stiller rond hem, het gaf je een machteloos gevoel. Bij een bereidwillige Harskamper kon ik nog een old timer lenen die ook in de Bob Evers serie voorkwam. Wij hadden met een paar mensen met Jaap naar Brummen willen rijden om daar naar oude auto’s te kijken, maar dat was door de lockdown niet meer mogelijk. En nu kan het niet meer. Had ik het maar vorig jaar zomer bedacht. Jaap je bent onvervangbaar in onze kringen. We vergeten je nooit, BEste vriend.

René Verhulst, burgemeester van Ede