‘Een foto met natte camera en vieze knieën’

EDE Toen ik een jaar of veertien was, begon ik met vogelen. Als jochie ging ik met mijn verrekijker en notitieboekje de bossen in en schreef alles op wat ik tegenkwam. 

Michael de Vries

Langzaam begon ik ook de geluiden te herkennen, dus soms schreef ik erbij dat ik een vogel niet gezien had, maar wel gehoord. Zo kon ik de vogel toch half meetellen. Nu, ruim twintig jaar later, is de verrekijker gebleven, maar is het notitieboekje verruild voor een camera, waarmee ik fotografeer en film. Sommige vogels waarvan ik twintig jaar geleden alleen maar kon dromen, zie ik nu geregeld. Denk bijvoorbeeld aan ijsvogel, blauwborst of middelste bonte specht.

ZEEAREND Toch zijn er tot op de dag van vandaag vogels waarbij mensen het vreemd vinden dat ik ze nog nooit heb gezien. Zo heb ik bijvoorbeeld nog nooit een zeearend gezien. Nu ben ik geen soortenjager, dus ik vind het ook niet erg dat ik deze machtige roofvogel nog nooit heb gezien. Het maakt de eerste ontmoeting met zo’n vogel alleen maar mooier als het eenmaal, per toeval, wel ineens lukt. Zo duurde het ook heel wat jaartjes voor ik voor het eerst een das tegenkwam en afgelopen zomer, na ruim twintig jaar in de natuur, trof ik voor het eerst jonge boommarters. En dan zijn er ook nog dieren die ik misschien wel eens heb gezien, maar waarvan ik nooit echt een foto van heb kunnen maken.

TOTAAL ONVERWACHT Geregeld hoor ik in de natuur de grauwe roep van de raaf. Het is een soort roep zoals van kraaien maar dan van dieper uit de keel en een stuk korter. Soms vloog er een raaf hoog over me heen. Maar veel verder dan een vluchtige foto van de vogel in vlucht kwam ik niet.
In het weekend was ik even op Planken Wambuis. Ik kom daar niet zo vaak, maar deze keer struinde ik door een stukje zandvlakte. Twee raven vlogen boven het gebied. Het regende zachtjes, dus ik liet mijn camera in de tas. Ineens doken beide raven op zo’n vijftig meter voor me neer op de grond. Voorzichtig dook ik ook op de grond, pakte mijn camera en kon voor het eerst foto’s van foeragerende raven maken. Het was toch wel een bijzonder moment. Een natte camera en twee natte en vieze knieën had ik er wel voor over. Het was een totaal onverwachte ontmoeting en juist dát maakt voor mij de natuur zo bijzonder.

Michael de Vries is natuurliefhebber en leerkracht in het basisonderwijs. Zijn natuurcolumn verschijnt tweewekelijks. Reacties en/of tips zijn welkom. Mail naar ede.stad@bdu.nl.