Column Kimberley Bos: ‘Niets aan het toeval overlaten’

EDE Kimberley Bos uit Ede neemt voor de tweede keer in haar loopbaan deel aan de Olympische Winterspelen. In haar sport skeleton is ze de laatste jaren uitgegroeid tot een serieuze kanshebber op een medaille tijdens de Spelen in de Chinese hoofdstad Beijing. De komende tijd schrijft Bos exclusief voor Ede Stad.nl een column.

Mijn eerste bericht voor jullie, lezers van Ede Stad, schrijf ik terwijl ik op Schiphol wacht tot we gaan vertrekken naar China. Het is het begin van de reis naar de Olympische Spelen, al is die reis eigenlijk al een paar jaar geleden begonnen. Dit is namelijk hét toernooi waar we naartoe gewerkt hebben. De afgelopen weken waren daarbij nog wel weer anders. Zo heb ik in de periode sinds ik terugkwam van mijn laatste wedstrijd in Sankt Moritz, zo min mogelijk mensen gezien in Nederland. En als ik ze al zag, dan was het op afstand.

Daarnaast ben ik me gaan aanpassen aan de Chinese tijd. Althans, voor een deel. Op die manier probeer ik ervoor te zorgen dat de jetlag wat minder is. Sinds afgelopen zaterdag ben ik elke dag een uurtje eerder naar bed gegaan en stond ik een uur eerder op. Het gevolg daarvan was dat ik dinsdagavond, de avond voor vertrek, al heel vroeg in bed lag. Want als je acht uur wilt slapen en om 3.00 uur in de nacht al op wilt staan, dan begrijp je wel dat je vroeg naar bed moet.

Het zorgt ervoor dat je eigenlijk alles aan moet passen. Trainingen deed ik nog in het donker bijvoorbeeld en mijn avondeten at ik gisteren om 14.00 uur in de middag. Wanneer de vlucht om 17.00 uur vertrekt kan ik, zodra we op hoogte zijn, hopelijk ook lekker gaan slapen. Kortom; ik heb in de afgelopen tijd zo min mogelijk contact gehad met anderen en me zoveel mogelijk proberen aan te passen aan de tijd van Beijing, om risico’s uit de weg te gaan en de overgang zo makkelijk mogelijk te maken. Op die manier hebben we een goede voorbereiding gehad richting China.

Zoals ik al zei zit ik dus op Schiphol terwijl ik dit bericht voor jullie schrijf. Hier werden we eerst nog getest. Die test was negatief en daarna werden we met een bus vanaf de testlocatie naar de gate gebracht. Daar werden we zoveel mogelijk weggehouden van de andere reizigers, om risico’s te voorkomen. We hadden dus onze eigen check-in-balie, een eigen security lane, een eigen lounge waarin we moesten wachten én gaan ook als allerlaatste aan boord van het vliegtuig.

In het vliegtuig zitten we met iedereen van TeamNL in het voorste gedeelte, zodat we zo weinig mogelijk interactie hebben met de rest van de mensen. Hoewel die ook getest zouden moeten zijn - er zijn namelijk alleen maar mensen aan boord die ook naar China gaan voor de Olympische Spelen - beperken ze ook daarmee zoveel mogelijk de contacten. Vanuit NOC*NSF hebben ze er in ieder geval alles aan gedaan om de risico’s op het oplopen van corona zo klein mogelijk te houden. Dat geeft ons als atleten wel een fijn gevoel.

Al is het anders dan tijdens de vorige Spelen, het is ook wel gezellig nu. Zo reis ik ditmaal samen met de bobsleeërs, want ik ben niet de enige van onze bond die zich dit keer geplaatst heeft. Zowel Karlien Sleper in de monobob als Ivo de Bruin en zijn teamgenoten van de viermansslee hebben zich namelijk geplaatst. We zijn dus met een mooi groepje.

Kimberley