Dirk van Wikselaar eindelijk in het zonnetje gezet

HARSKAMP Dirk van Wikselaar, beter bekend als mister Harskamp, is vrijdagavond groots in het zonnetje gezet. Een afscheidsreceptie aangeboden door zijn voetbalclub Harskamp werd super goed bezocht. Door de corona perikelen was daar eerder geen gelegenheid voor.

Eip Janssen

De opening was al een grote verrassing. Omdat de Edese burgemeester René Verhulst later op de vrijdagavond andere verplichtingen had (Talkshow Op1, red) moest het vooraf geplande programma iets worden aangepast. Dat werd in het door de voetbalvereniging Harskamp prima georganiseerde en sfeervolle afscheidsreceptie ‘gewoon’ opgelost.

Burgemeester René Verhulst maakte vrijdagavond 25 maart voor de familie Van Wikselaar en Dirk in het bijzonder onvergetelijk. De inmiddels oud-voorzitter die na het seizoen 2020/2021 de voorzittershamer na ruim 40-jaar bestuurswerk bij Harskamp neerlegde kreeg de versierselen opgespeld die horen bij de Koninklijke onderscheiding.

De Koninklijke onderscheiding vervult mij met trots. dat ik dat Dirk van Wikselaar mag beleven. 

GEWELDIGE VERRASSING ,,Ik had veel verwacht maar niet dat ik namens de Koning tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau zou worden benoemd. Even werd het me te veel. Ik ben op het oog een koele kikker maar dit deed me toch wel wat. Heel trots op. En daar betrek ik mijn echtgenote Hennie graag bij. Zij heeft mij de mogelijkheden geboden om ruim 40 jaar voor de plaatselijke trots actief te zijn. Er waren dagen dat ik meer op sportpark ’t Meuleveld dan thuis te vinden was”, aldus de 62-jarige Dirk van Wikselaar.

Harskamp voorzitter Berry van Kruistum regisseerde het eerste uur met meerdere sprekers soepel. Enkele sprekers merkten op dat Dirk van Wikselaar toespreken nadat hij een Koninklijke onderscheiding had ontvangen niet gemakkelijk was. Maar wat in alle speeches duidelijk naar voren kwam was Dirk van Wikselaar een unieke persoonlijkheid is en was bij de voetbalclub. Maar ook daarbuiten want hij was op meerdere fronten in de Harskampse gemeenschap actief en letterlijk en figuurlijk niet over het hoofd te zien.

Jan Randewijk rechts verrast Dirk van Wikselaar met mooi arrangement bij zijn favoriete club.           - Eip Janssen

,,Er zijn vrijwilligers en er zijn vrijwilligers. En dan heb je Dirk van Wikselaar. Hij is en was het manusje van alles bij de Harskampse voetbalclub. Zo iemand die als vrijwilliger altijd paraat staat als de handen uit de mouw gestoken moeten worden”, aldus Jan Randewijk. Hij sprak namens de BEV en Sportforum Ede. Hij omschreef Dirk van Wikselaar als een duizendpoot binnen de club die een breed scala van vrijwilligerswerkzaamheden vervult. Dirk is er altijd als je hem nodig hebt. Randewijk memoreerde niet alleen zijn bestuurlijke kwaliteiten maar ging ook kort in op van spelerskwaliteiten. ,,Ik weet dat je een verstokte Feyenoord-supporter bent. Ik dacht dat je van voetballen hield, maar dat terzijde. Je bent wel een man van geen woorden maar daden. In die zin begrijp ik het.” Daarna volgend een aantal anekdotes waar de talrijk aanwezige genodigden van smulden. ,,Je hebt ruim achttien jaar in de goal gestaan als keeper. Dat was toch niet omdat je niet kon voetballen? De vraag stellen is hem beantwoorden”, meende Randewijk. ,,Ik meen dat elke omroeper bij het oplezen van de opstelling met de keeper begint. Zeg dan maar eens dat het geen belangrijke functie is”, reageerde Van Wikselaar later gevat. Randewijk vergelijk Van Wikselaar met zichzelf. ,,Wij zijn nog van die vrijwilligers waar ‘bisonkit’ aan kleeft. Besturen is ons op het lijf geschreven”, eindigde Jan Randewijk. ,,Ook daarop reageerde Van Wikselaar gevat. ,,Ik deed het bij één club, dat maakt het verschil”, lachte hij.

De volgende spreker van Harskamp secretaris Barry Waaijenberg. ,,Ik zit nu een jaar of vijftien in het bestuur als secretaris. Je hebt me binnengehaald en ik heb heel fijn met je samengewerkt. Ook veel van je geleerd.” Waaijenberg maakte zich wel enige zorgen over het (korte) termijn geheugen van de in het zonnetje gezette vrijwilliger. ,,Het viel me weleens op dat je na de vergadering aan me vroeg waarom een eerder besproken lastig onderwerp niet in de notulen terug te vinden was. Ik hielp je dan maar uit de droom om je te melden dat dat nooit eerder besproken was. Vaak had ik de idee dat je dat niet erg vond.” De secretaris rondde af door te melden dat Van Wikselaar zeker niet verloren is voor de club. ,,Laat een aantal zaken los nu je niet meer in het bestuur zit. Geniet van je ‘vrijheid’. Gelukkig hebben we wel kunnen strikken voor de jubileumcommissie die het 75-jarig jubileum voorbereid. Dat scheelt weer een hoop vragen”, lachte Barry Waaijenberg besluitend.

De jonge Lars van Wikselaar dwingt zijn vader Dirk te luisteren.                                                   - Eip Janssen

VADER/ZOON Een heel bijzonder moment was de toespraak van de aanvoerder van Harskamp 1. ,,Ik kan er ook niets aan doen. Maar een jonge Van Wikselaar (Lars) spreekt zijn vader (Dirk) toe. Ik ben thuis niet zwart-wit maar echt rood-wit opgevoed. Alles stond in het teken van de club.” Of de naam Van Wikselaar een voordeel is? Ik geef bij het tossen voor een wedstrijd altijd de scheidsrechter en aanvoerder tegenstander een hand. Bij het noemen van naam wordt vaak gereageerd: toch niet de zoon van… Dat is toch jullie voorzitter. Wees maar trots dat je zo’n pa hebt. Soms dacht ik dan sta je al met 1-0 voor. Maar in de wedstrijd liep het soms anders”, aldus de bedachtzame Lars van Wikselaar.

Lars van Wikselaar liet en passant nog even merken hoe de zaterdagavonden vaak in huize Van Wikselaar verliepen. ,,Ik ging na de wedstrijd naar huis. Ik kom zo zijn pa. Mijn moeder (Hennie, red.) had het eten klaar. Maar wie er nog niet was zullen wel begrijpen. Lars, bel jij je vader even op. Ik bellen naar het clubhuis en wie kreeg ik aan de lijn? Voorzitter Van Wikselaar persoonlijk. Ik kom eraan mien jong. Wij zagen hem even later komen op de fiets. Het eten werd klaargezet maar wie er nog niet was ‘Pa Dirk’. Was ie even naar de buurman om de wedstrijd van het eerste na te bespreken.”

Oud-voorzitter Jan Bos wegens ziekte afwezig maar toch ook aanwezig via videoscherm                         - Eip Janssen

De laatste spreker in een lange rij was voormalig voorzitter Jan Bos. ,,De man die mij bestuurder heeft gemaakt. Wat hij in mij zag heb ik nooit begrepen. Maar nu 40-jaar later heeft die Edenaar het misschien toch wel goed gezien”, lacht Dirk. Jan Bos, geveld wegens ziekte kon zelf niet aanwezig aan. Ook daar had het bestuur van Harskamp mooi op gereageerd. ,,Vanmorgen (vrijdag, red.) is een filmploeg naar het verre Ede gereden en heeft zijn toespraak op beeldband vastgelegd”, aldus ceremoniemeester Berry van Kruistum. Jan Bos memoreerde de goede samenwerking met Dirk van Wikselaar. ,,In al die jaren, ik meen 16 jaar hebben we eenmaal een conflict gehad. Je ging kwaad naar huis. Ik dacht dat ik (Bos, red.) eigenwijs was maar jij (Dirk) kon er ook wat van. Na enige bemiddeling is het uitgepraat en is nooit een moment blijven hangen.” Jan Bos, die af en toe nog een wedstrijd van het eerste bezoekt gaf aan dat de eerste die hem altijd begroet de ‘super vrijwilliger’ Dirk van Wikselaar is. ,,Je bent een boegbeeld van de club. Je bent overal in voetballand bekend. Je stemgeluid is heinde en verre te horen. Ik ken eigenlijk niemand die je niet mag”, sluit Bos af.        

Dirk van Wikselaar bleef tijdens zijn slotwoord met humor, zelfspot maar ook serieuze woorden volledig zichzelf. - Eip Janssen

SCHERP De in het zonnetje gezette Dirk van Wikselaar was uiteraard de laatste spreker. En ‘scherp’ bleef hij. Opvallend was overigens wel dat Dirk tijdens het officiële gedeelte zijn traditionele gele schuimglas meed. De frisdrank vierde hoogtij net als de zakdoek tijdens het zweten.

,,Ik sta niet vaak met een mond vol tanden. het was best lastig dat ik niet precies wist wat er op me af zou komen. Meestal probeer ik de regie te houden. De aard van het beestje. Maar wat vanavond de revue is gepasseerd ontroert me echt. Ik wil nogmaals benadrukken dat dit mogelijk was door mijn lieve Hennie, kinderen en latere aanhang. Als zij mij de ‘ruimte’ niet hadden geboden was het wellicht heel anders met Dirk gelopen. Vrijwilliger word je. Vrijwilliger word je niet voor een Koninklijke onderscheiding of deze mooie toespraken. Vrijwilliger zijn is geen vrijblijvendheid. Vrijwilliger zijn is het mooiste ‘beroep’ at je mag en kunt verrichten. Ik heb de club naar eer en geweten gediend. Ik ben blij voor zover mijn gezondheid dat toestaat nog te mogen helpen. Ik dank jullie voor deze mooie avond. Neem nog een rondje en welthuis”, eindigt een geëmotioneerde Dirk van Wikselaar.

Zaterdagmiddag is en was zijn sonore stemgeluid weer te horen langs het veld bij de wedstrijd Harskamp – Vierhouten’82. Van Dirk van Wikselaar is de voetbalclub nog niet af maar omgekeerd ook niet.