Wieke van Oordt liftte per boot door Nederland: van zeilcursus naar ‘steigerjunkie’

BENNEKOM Op haar 50e verjaardag kreeg de Bennekomse kinderboekenschrijfster Wieke van Oordt van haar moeder een cursus zeezeilen cadeau. Ze stond daarmee voor het eerst ‘op een zout’, zoals dat in zeiljargon genoemd wordt, voor het eerst achter het roer, met krijsende meeuwen boven haar hoofd, de zoute geur in haar neus. Dat moment veranderde haar leven. Ze schreef een dermate opvallend verhaal over haar eerste zeilbelevenissen, dat ze werd benaderd door de hoofdredacteur van het maandblad Zeilen, met de vraag of ze columns wilde gaan schrijven. En haar columns ‘Van Oordt aan boord’, leidden vervolgens naar een bijzonder project. Ze liftte in veertig dagen per boot door alle Nederlandse provincies. Dat avontuur beschreef ze in haar boek ‘Steigerjunkie’, wat ook nog uitmondde in een theaterproductie.

door Dick Martens

,,Let niet op de rommel, want ik zit midden in een verhuizing”, ‘waarschuwt’ Van Oordt bij de ontvangst. Veel is al ingepakt, maar haar boeken en een houten bordje met de tekst ‘Schipper mag ik overvaren’ liggen nog op de eettafel. Het bordje werd de opstart naar haar opvallende en vooral bijzondere avontuur, varend door Nederland. Het zeilen had haar leven al veranderd, ‘het bordje’ deed de rest. 

,,Op allerlei soorten boten kon ik aan boord stappen, van binnenvaartschepen, tot zeilboten, van een antieke sleper tot platbodems. Het waren ruim 70 boten die mij op de meest mooie plaatsen in Nederland brachten, soms plaatsen waar ik het bestaan niet eens van wist.” 

FANTASTISCHE VERHALEN De eerste boot waar werd opgestapt was in Maastricht. ,,In het begin vertelde ik mijn verhaal, wie ik was, wat ik deed, maar dat interesseerde die schippers vaak niet eens. Daar ben ik snel mee gestopt en gaandeweg de reis riep ik gewoon ‘Hoi, mag ik een stukje mee?’. Opvallend was hoe aardig die mensen waren. Er stapt dus een wildvreemde aan boord die gewoon wordt meegenomen. Vervolgens vertelden zij mij de mooiste verhalen. Trots waren ze ook. ‘Hier heb ik 80 jaar gewoond’. ‘Mijn vader was hier schipper’. Echt fantastische verhalen. Mensen zijn zo aardig, dat is mijn cadeau geweest. Niet alleen heb ik Nederland op een waanzinnige manier leren kennen. Als je het water opstapt komt er een ander land tevoorschijn, een land dat verborgen ligt in dit land. Via de steiger stap je gewoon een nieuwe wereld in. Je mocht mee in een stukje van hun wereld. Ik krijg nu weer rillingen als ik daar aan terugdenk.”

Niet alleen de verhalen, maar ook het eten werd met ‘de wildvreemde gast’, de Steigerjunkie (’Want ik moest boten scoren’) gedeeld. ,,Ook sliep ik er soms. Dan denk ik, hoe dan? Ze kennen mij toch helemaal niet? Ik kreeg zelfs cadeautjes. Het was echt een fantastische wereldreis in Nederland. Geweldig ook om daar een boek en een voorstelling over te kunnen maken. Maar door corona hebben we die nooit kunnen spelen. Dat doen we nog eenmalig, op 13 en 14 oktober in Theater De Wilde Wereld in Wageningen. En dan? Op naar nieuwe avonturen.”