,,Of het nu gaat om lepelaars, ijsvogels of verschillende soorten roofvogels, er is altijd veel te zien.''
,,Of het nu gaat om lepelaars, ijsvogels of verschillende soorten roofvogels, er is altijd veel te zien.'' Michael de Vries
Natuurcolumn

Een favoriet natuurgebied uit mijn jeugd

25 januari 2023 om 13:37 Natuur en milieu Columns

EDE Iedereen heeft ze wel. Van die plekken waar je vroeger wel eens kwam en waar je nog steeds met een mooi gevoel aan terugdenkt. Misschien kom je er zelfs nog regelmatig of heel sporadisch. Zodra je er bent, voel je jezelf weer even terug in de tijd. Voor mij is één van die locaties natuurgebied de Blauwe Kamer bij Rhenen.

Michael de Vries

Toen ik nog middelbare scholier was, kwam ik er ieder weekend. Inmiddels is dat meer dan twintig jaar geleden, maar nog steeds als ik er kom, voel ik me weer even een beginnend natuurliefhebber die met een verrekijker om de nek, een telescoop op de schouder en niet te vergeten een vogelboekje in mijn rugzak zoveel mogelijk vogels probeerde te ontdekken. Inmiddels is het vogelboekje niet meer nodig, ben ik minstens tien rugzakken verder en gaat de telescoop niet meer mee. De fotocamera’s van tegenwoordig nemen die rol eigenlijk over. Met een camera is nu net zo ver in te zoomen als met een telescoop.

KEUZE Regelmatig krijg ik de vraag wat ik zo mooi vind aan de Blauwe Kamer. Het meest eenduidige antwoord is dat je in een relatief klein gebied veel soorten kunt aantreffen. Als ik de keuze heb tussen de Oostvaardersplassen en de Blauwe Kamer kies ik voor de laatste. Of het nu gaat om lepelaars, ijsvogels of verschillende soorten roofvogels, er is altijd veel te zien.

Als je een bezoek ook nog eens combineert met een fietstocht langs de Grift kun je helemaal verrast worden. Als ik alle waarnemingen net zo goed zou noteren als twintig jaar geleden, zou ik een lijstje hebben met meer dan vijftig soorten vogels. En dan komen daar ontmoetingen met zeldzame vlindersoorten en zoogdieren nog bij.

LEKKER KOUD Afgelopen zaterdag was ik er ook. Het was koud, maar lekker koud. Dus geen ijzige wind of regen maar een gezonde winterse dag. Waar je ook was, overal was iets te zien en boven je was vooral veel te horen. De brug naar de observatiehut stond onder water. Om er te komen, moest je een eindje om het water heen, maar de hut was gelukkig wel te bereiken.

Het is heerlijk om terug te zijn op een plek waar je mooie herinneringen hebt. Nu nog slechts een paar keer per jaar, maar toch blijft het één van mijn favoriete gebieden.

Michael de Vries is natuurliefhebber en leerkracht in het basisonderwijs. Zijn natuurcolumn verschijnt tweewekelijks. Reacties en/of tips zijn welkom. Mail naar ede.stad@bdu.nl.

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie