Waar ik niet meer in geloof

EDE Paasaanbiedingen: als rotte eieren vliegen ze op ons af. Blader deze krant maar door. Maar in de Noorderkerk, waar ook ik de Mammon (Mattheüs 6:24) dien, pakken op zaterdagavond de nakomelingen van Jubal (Genesis 4:21) het podium. En op zondagmorgen komen daar nog enkele vertwijfelde volgelingen van Jezus samen.

Door de jaren heen verkleint het ideaal zich tot het niets. Steun voor een vrijheidsoorlog hangt af van de prijs aan de pomp. Vertrouwen in democratie van de eigen bubbel. We sleutelen aan de ‘checks and balances’ van ons leven. En hopen dat de onvrede ver weg blijft.

YIN EN YANG Ergens weet je, leef je leven, geniet van elke dag, want morgen is het over. Als je op jonge leeftijd één van je ouders verliest, aan een graf staat, een leeg, gapend gat, dan gaat de betrekkelijkheid en de leegheid van de dingen diep in je botten zitten. Bij mij is dat zo. 

Gelukkig is stug optimisme mijn tweede natuur. Dat, gecombineerd met zulke nare ervaringen, maakt het leven een wonderlijke belevenis. De trekkracht en melancholie van een diep verscheiden, het kunnen genieten van kleine dingen, het nemen van grotere initiatieven. Yin en yang, ogenschijnlijk elkaar uitsluitend, maar toch elkaar aanvullend, balancerend naar een zeker evenwicht.

PORTIER Als portier van een bijna verlaten kerkgebouw mag ik in dit Ede, waar het geloof zich als ebwater terugtrekt, langzaam maar zeker, misschien wel vertellen waarom ik daar nog zit. Op die drempel, die grens van het aardse hier en het hemelse daar. Het is omdat ik in dat lege, gapende gat kijk en niet meer geloof. Niet meer geloof haar ooit nog te leren kennen. Maar ik verwacht wel, na twee jaar, weer Pasen te kunnen vieren in de kerk. 

Niet veel mensen weten meer waar Pasen voor staat. Het heeft te maken met dat leeg, gapend gat, waar je doorheen mag kijken, met onverwoestbaar optimisme. Want je mag verwachten, daar, aan die andere kant, wordt het evenwicht hersteld. Niet als een doorlopend yin en yang, steeds zoekend en balancerend. Maar door een volkomen mens, een mens uit één stuk, die het niets, het kwaad en de dood terugdrong en versloeg. Geloof ik nog? Nee. Ik verwacht en blijf verwachten, al was ik nog de enige, de dood van het niets.

VREDE Laten we onze gezapige jassen uittrekken en opstaan in vrede. Werken aan vrede is ook de onvrede in jezelf verdrijven. Nog even en het is weer Pasen.

Nando Eskes heeft een internetbedrijf en is oprichter van de Edesche Concertzaal. Deze column verschijnt tweewekelijks. Reacties zijn welkom per mail via nando@eskesmedia.nl.